Waarom een studieschuld aangaan?
Ik ben in 2001 begonnen met studeren; toen ik klaar was in 2009 had ik 36k studieschuld. En ik heb er geen dag spijt van gehad.
Hoe dat zo? In de eerste paar jaar had ik alleen de prestatiebeurs (als in, haal je diploma en het wordt een gift). Na enige tijd kwam het dilemma: gaan werken naast je studie, of wat bijlenen (die huur is toch wel duur…).
Allereerst, heb je wel meer geld nodig? Je hoeft geen grote TV te hebben of je iedere nacht knetterlam te zuipen, dat is een keuze. Ik ken mensen die tijdens hun studietijd in het weekend werkten (of ‘s avonds in een bar) om spullen of kleding mee te kopen, of om te feesten. Dit leek me geen efficient gebruik van je tijd, wat toch de meest schaarse resource is die je hebt.
Als je er van uitgaat dat fulltime studeren bedoeld is om 5 dagen per week (zeg 40 uur) in te nemen, heb je 2 dagen om te ontspannen. Als je gaat werken kunnen twee dingen gebeuren: 1) je geeft je weekend op (bye bye sociale contacten) of 2) je levert studiedagen in – effectief doe je dus langer over je studie en heb je netto meer geld nodig.
Ik had besloten geen bijbaan te zoeken (op bovengenoemde klusjes na die veelal zwart waren) en in plaats daarvan maximaal te lenen. Redenering was simpel: de rente die ik toen betaalde was lager dan de rente die ik op mijn spaarrekening kreeg!
Daarnaast had ik nog een ander doel, en wel het volgende: dan ben je straks afgestudeerd, je begint met een nieuwe baan en moet mogelijk verhuizen. Dat kost geld en het is fijn om dan iets achter de hand te hebben! En met de rente die de IBG – tegenwoordig DUO – hanteert, en de voorwaarden (betalen naar draagkracht etc) is een studielening VELE MALEN BETER dan een lening bij een bank, of zelfs een hypotheek.
Dus:
- Rente op geleend geld
- Startkapitaal na afstuderen
Let wel, ik had dit geld eigenlijk helemaal niet nodig voor mijn levensonderhoud. Als je het allemaal op gaat eten/drinken krijg je ineens veel minder rendement.
Wat dit opgeleverd heeft? lees waar een studieschuld goed voor is.