Freeminded.org

1997

Ha! Daar ging de bel! Eindelijk vakantie! Eindelijk verlost van die leraren! Yez!!! Met grote haast stormde Joost het lokaal uit en beukte zich in de gangen door de grote hordes eersteklassers. Hij moest op tijd bij zijn fiets zijn! dit was zijn laatste kans dit schooljaar! Hij vloog de trap af met vier treden tegelijk, sjeezde naar zijn kluisje en dacht na.

Waar was zijn sleutel nou? Even nadenken… Ja, hij wist het weer! in zijn linker broekzak! Hij opende zijn kluisje, schoot in zijn spijker jack en greep zijn tas. oh als hij maar op tijd zou zijn! hij smeet de deur open, rende de trap op, keek schichtig om zich heen en zette het vervolgens op een lopen. Bij zijn fiets aangekomen drukte hij de stopwatch van zijn Ozovelefunc­tiechronograafdatumaanduidings^tm horloge op STOP. Yes!! hij was vijf­tien honderdste sneller dan zijn record!! Hij sprong een gat in de lucht, en zag Peter aan komen lopen.

“Hee! Peter! schiet ‘es een beetje op man! het lijkt wel of je het hier leuk vind en hier zolang mogelijk wil blijven!”

“Nou nee,” antwoordde Peter, “maare…”

“pak nou je fiets maar en schiet op!” zei Joost.

Ze pakten hun fietsen en scheurden met mach 4 van het school­plein af. Eenmaal op de provinciale rijksweg zetten zij hem in z’n zes, en sjeezden er vandoor met mach 8.

“Vreemd,” zei Joost geheimzinnig, “Ik heb het gevoel dat we gevolgd worden, en dat loeiende geluid staat me ook niks aan!”

Peter keek angstig achterom, om te zien dat een politie auto aan het proberen was hen bij te houden. “Waarvoor moet die ons heb­ben?” vroeg Peter, “we rijden maar mach 7.95¼ te hard!”

“Kom­op! zet je fiets in z’n zeven!” ze schakelden, en met veel gegier en rubber op het asfalt vermeerderden zij hun snelheid, de poli­tie auto het nakijken gevend. Met een snelheid van mach 12 is er sprake van zoveel turbulentie rond je fiets, dat je echt niet met elkaar kunt praten, daarom beduidde Joost Peter iets zachter te gaan rijden. Ze schakelden terug naar de vierde versnelling.

“Wacht even, ik moet nog een boodschap doen.” zei Joost tegen Peter.

“Ga maar alleen,” was het antwoord van Peter, “ik verwacht van­middag een e-mailtje van mijn penvriendin in Australië, en ik wil hem zo snel mogelijk lezen!”. Hij nam de eerst­vol­gende afslag, en Joost vervolgde zijn weg. Die Peter had ook altijd wat. Krijgt hij geen nieuwe modem voor zijn Pentel Intium^TM 3000 dan is het wel een penvriendinnetje in Australië!

Joost reed door, met een rustig gangetje, en zag, tot zijn opluchting, dat ze de politie auto, die hen eerst nog volgde, kwijt geraakt waren. Hij parkeerde zijn fiets naast de winkel en liep naar binnen. Bij de ingang stonden van die beveiligings poortjes, van Koreaanse makelij. Hetgeen weinig goeds beloof­de. Hij liep naar binnen, en wat hij verwacht had, gebeurde. Met een enorm kabaal ging het alarm af. De bedrijfsleider kwam met een streng gezicht naar hem toe lopen.

“Wat heeft dit te betekenen jongeman?”

“Dat heb ik nou altijd me­neer,” antwoorde Joost met een piepstemmetje “het is een soort gene­tische afwijking, ziet u. Ik heb zo de eigenschap om dat soort poortjes op hol te brengen.”

“Juist ja… oké, loop maar door. mijn tijd is te kostbaar om het aan zo’n kluns als jij te beste­den.” “Sukkel, ga toch je tanden poetsen met een staal­bor­stel!” dacht Joost, terwijl hij verder liep.

Hij greep naar zijn binnenzak, haalde daaruit een briefje tevoorschijn en las het. Hetgeen hij zocht kon niet ver zijn. Hij naderde de computerafdeling, pakte zijn portemonee en stopte hem weer terug. Hij liep door. Ha! daar op dat bordje stond het! Tussen de Auto’s en de Hifi-sets! De sanitair afdeling! Hij begon te rennen.

Het kon niet ver meer zijn! Met hoge snelheid ontweek hij delen van het winkelend publiek, die in zijn ogen alleen maar een hindernis vormden. Die middag had hij het tijdens de pauze met Els, z’n vriendin, over een geheel nieuw product gehad. een revolutionaire vooruitgang op tandenpoets gebied! Yez!! Het was niet zo’n goedkoop Taiwanees nep ding geweest, want het was uitgevonden door Zonix develop­ment, een divisie van de Zonix corporation, en was volgens de Monsucentenbond de beste koop, want hij gebruikt z’n kop!

Joost reesde langs de Auto afdeling, niet lettend op de auto waar hij anders zoveel interesse in heeft, de Zonix xc 110, met een 235¼ pk turbo diesel, die optrekt van nul tot 100 in twee seconden, en een topsnelheid heeft van 324,33 kilometer per uur. Dit alles wist hij, omdat hij vaak in deze winkel rondhangt, meestal bij de auto’s, hifi’s, of de computers. Iedere keer als hij binnen komt moet hij weer dat geloei van de bedrijfsleider en dat gezeur van het alarm aanhoren, het­geen toch zekerwel geen eene belemmering voor hem vormt, het hindert hem alleen.

Joost had intussen de sanitairafdeling bereikt, en liep tussen de badkuipen en wc-potten door. In dit deel van de winkel was hij nog nooit geweest! Het was alsof hij in een bepaalde richting geduwd werd. hij liep regelrecht op het rek af dat hij zocht. Ja! daar was het! hij trok een sprintje en greep net de laatste, die als hij een minuut later gekomen was in handen was gevallen van iemand anders, zo gewild waren die dingen! Hij bekeek de tandenborstel, met Dynamische Plak verwijderaar, Volautomatische Kop-Positie-Bepaler en geintegreerd flosstouw. Hij voelde zich overgelukkig!

Maar nu begon de gevaarlijke tocht naar de kassa! op zijn weg zou hij honderden, misschien wel duizenden mensen tegenkomen die ook zo’n tandenborstel willen! Wat nu te doen? hij keek om zich heen, en hoorde de horde tandenborstelkopers al de afdeling op komen. hij moest nu beslissen. Een hevige tweestrijd maakte zich van hem meester. Moest hij nou de dienstlift nemen, om van de vierde naar de eerste verdieping te gaan, of zou hij de personeels lift nemen? hij moest snel beslissen, en besloot allebij te nemen.

Hij stapte in de lift. Net op tijd, want men had hem al ge­zien, en ze renden al op de lift af. In de stille lift kon hij even uitrusten. Op de tweede verdieping aangekomen, drukte hij op het knopje “begane grond”, en de lift bewoog weer. op de kelder verdieping stopt de lift. Nou zeg, dacht hij, wat is dit voor’n troep? zeker een goedkope lift! Hij stapte snel uit, en liep de trap op, naar de kassa.

Gelukkig tot in zijn kleine tenen liep hij naar buiten, niet lettend op het alarm dat weer af ging. Het koste wel veel geld, maar dan heb je ook een echte Zonix DentaClean!

Hij startte zijn fiets en reed naar huis, om zijn nieuwste aanwinst meteen uit te proberen.